तू तेव्हा तशी... भाग ३- अॅमी

-


मग दोघेही बँकेत चलन भरायला सोबतच निघाले. काॅलेजपासून अगदी पाचचं मिनिटावर बँक होती. चलन भरून झाल्यावर पुन्हा काॅलेजकडे येत असताना सत्यजितनने नाव विचारल...
अॅमी. खरं तर सत्यजितला ती बघताच क्षणी आवडली होती. सावळा रंग, कुरळे केस आणि अगदी मोहक असं हास्य. म्हणजे त्याच्या मनात ज्या काही कल्पना होत्या, अॅमी अगदी तशीच होती. 
त्यात तिचं नाव तर विशेष आवडलं होतं त्याला. त्यानंतर नवीन ओळख झाल्याच्या परंपरेप्रमाणे मोबाईल नंबर्सची देवाण – घेवाण झाली (आपण एवढ्या सहज आणि स्वत:हून नंबर कसा मागितला, याचं त्याला आश्चर्य वाटल्याशिवाय राहिलं नाही !) आणि दोघेही राज्यशास्त्र डिपार्टमेंटमध्ये आले. डिपार्टमेंटमध्ये आल्यावर जुजबी थोडंफार बोलणं झालं आणि तो निघाला. खरं तर थांबायची ईच्छा होती, पण दुसरी काही कामं असल्याने निघाला.
त्याची खोली काॅलेजपासून अगदी दहा मिनिटाच्या अंतरावर होती. रूमवर पोहोचल्यावर रूममेटसोबत गप्पा मारताना त्याने तिच्याबद्दल सांगितलं, त्यावर हाॅस्टेलाइट्सच्या प्रथेप्रमाणे सिरियस ते अगदी सुमार असे सल्ले त्याला मिळाले. आणि तो विषय तिथे संपला. संध्याकाळी मग त्याने व्हाॅट्स अॅप उघडून तिची विंडो पाहिली आणि तिचा फोटो पाहून पुन्हा एकदा दुपारच्याच भावना मनात दा़टून आल्या. त्याने काही वेळाने मग Hi असा मेसेज केला. पाच मिनिटांनी तिचा रिप्लाय आला. मग त्यांचं बोलणं सुरू झालं. ती मुळची केरळची आणि सर्व सर्व शिक्षण इंग्रजी माध्यमात झालेलं असल्याने मराठी जुजबी समजत होतं तिला. आणि सत्यजितचं इंग्रजी म्हणजे एक संशोधनाचा विषय असल्याने हिंदी मिश्र इंग्रजीत त्यांचं बोलणं सुरू झालं आणि संवादाला भाषेची अडचण कधीच येत नाही याचा साक्षात्कार सत्यजितला झाला. कारण अगदी आजचं ओळख झाली असली तरी बोलताना मात्र तसं काहीचं जाणवत नव्हतं. आणि मग त्या दिवशी बराच वेळ बोलत होते ते. रात्री कधीतरी उशारा सत्यजितला जाणवलं की, काहीतरी वेगळं होतंय बाॅस...

भाग १
http://parthdhulekar.blogspot.in/2017/01/blog-post_16.html?m=1

भाग २
http://parthdhulekar.blogspot.in/2017/01/blog-post_17.html?m=1

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

हिंसक माणिक 'सरकार'

-
इमेज
‘ग्रामपंचायत निवडणुकीच्या काळात पुष्पा कपाली या महिलेची कहाणी तर अंगावर काटा आणणारी आहे. ही महिला सात महिन्यांची गरोदर होती. माकपचे कार्यकर्ते तिच्या घरात शिरले. तिला मारहाण केली. मारहाणीमुळे तिचा गर्भपात झाला. पोटातील अर्भकाचा बळी गेला. पुष्पा कपालीचा गुन्हा एवढाच होता, की ती भाजपच्या तिकीटावर निवडणूक लढवत होती. एका गर्भवती महिलेला लाथाबुक्क्याने मारण्यासाठी किती क्रौर्य लागत असेल ? माकप कार्यकर्त्यांच्या क्रौर्याचे हे अपवादात्मक उदाहरण नाही. माकपचा डोलाराच या क्रौर्य आणि आणि दहशतीवर उभा आहे ! अडीच दशकांच्या काळात त्रिपुरामध्ये काडीचाही विकास न करता याच क्रौर्यावर माकपने आपल्या सत्तेचा गड शाबूत राखला.’ हिंसा आणि क्रौर्याचा 'हसरा चेहरा'- माणिक सरकार माणिक सरकार. त्रिपुरा राज्याचे मुख्यमंत्री आणि मार्क्सवादी कम्युनिस्ट पक्षाचे नेते. देशातील सामान्य जनतेला या माणिक सरकारांचे कोण कौतुक...  'माणिक सरकार कसे साधेपणाने राहतात, माणिक सरकार कसे कमी पैशात जगतात, माणिक सरकार कसे फक्त एक रूपया पगार घेतात, माणिक सरकार कसे लोकाभिमुख कारभार करतात, माणिक सरकार कसे त्रिपुराचा ...
अधिक वाचा

नक्षलवाद : बदलते स्वरूप

-
इमेज
स ध्या स्वतंत्र भारतातील एक हिंसक मात्र कथित वैचारिक बैठक असणारी चळवळ म्हणजे नक्षलवादी चळवळ. देशातील रेड कॉरिडॉर म्हणवला जाणारा पशूपती ते तिरूपती आणि देशातील महत्त्वाची शहरे अशा विस्तीर्ण प्रदेशावर या चळवळीने आपले हातपाय पसरले आहेत. ज्याप्रमाणे हत्तीचे खायचे आणि दाखवायचे दात वेगळे असतात, त्याचप्रमाणे या चळवळीचंही आहे. “देशातील आदीवासी, गरीब, कष्टकरी, कामगार या शोषित वर्गांना त्यांचे न्याय्य हक्क आणि सन्मान मिळवून देण्यासाठा आम्ही भांडलदारांचे हस्तक असलेल्या सरकारविरूद्ध संघर्ष करत आहोत” अशा अगदी कोणालाही प्रथमदर्शनी सहानुभूती आणि आकर्षण वाटावं अशा शब्दात या चळवळीचं समर्थन केलं जात. मात्र वास्तव काहीतरी वेगळंच आहे, कारण सध्या नक्षल चळवळ ही पूर्णपणे भरकटलेली असून देशात हिंसक कारवाया करून अराजक माजवणे, हाच एकमेव कार्यक्रम त्यांचा आहे. त्यांना आता आदीवासी, गरीब, कष्टकरी आणि कामगार वर्गाशी, त्यांच्या समस्यांशी काहीही देणेघेणे राहिलेले नाही. कारण आता हिंसेची आणि अराजकाची एक नशा या चळवळीस चढलेली आहे. आणि या भयंकर नशेत त्यांना परकीय शक्तींची मदत मुक्तहस्ते होत असते. त्यामुळे संविधानावर चाल...
अधिक वाचा

ती तेव्हा तशी... भाग ४ पुन्हा अस्वस्थता

-
इमेज
सत्यजित आज पुन्हा एकदा तोच चित्रपट बघत होता. कितव्यांदा ? खर तर त्याने आता मोजणं सोडूनच दिल होत. म्हणजे आधी मोजायचा वगैरे नाही, पण म्हणजे लक्षात राहायचं त्याच्या. पण तो चित्रपट बघतांना आठवणीत बुडून जायला आवडायचं त्याला. म्हणजे चित्रपट त्याला स्वतःचीच गोष्ट वाटायचा. दि. २७ डिसेंबर २०१३ (२६ डिसेंबर संपून २७ लागलेला म्हणजे रात्री १२ नंतर...) वाढदिवस असल्याने Whats App वर सर्वांचे मेसेजेस यायला सुरुवात झाली होती. पण तो अजूनही अस्वस्थ होतो, कारण अजून तिचा मेसेज आलेला नव्हता. तो येणार अशी त्याला खात्री होती... उगाचच दहा वेळा तिची chat window चेक करत होता. ती ऑनलाईन आहे हे पाहून सारखा अस्वस्थ होत होता. “पण मी अस्वस्थ का होतो? हे मला माहित नाही. खरच अस्वस्थ होण्यासारखं काही होता का ? आपण एखाद्या व्यक्तीसाठी अस्वस्थ होतो कारण त्या व्यक्तीच आपल्या आयुष्यातलं स्थान जरा खास असत म्हणून. मग तसं काही होतं म्हणून मी अस्वस्थ होतो का ?” अखेर १.३० वाजता तिचा मेसेज आला........ अॅमी : happy birthday सत्यजित : thanks मी जवळपास १० वेळा wts app चा DP उगाचच बदलण्याचा चाळा करत होतो... का ? ते ...
अधिक वाचा